Hoewel het alweer een paar weken geleden is, wil ik de familie kronieken up to date houden en laten weten dat het alweer zes jaar geleden is dat Kajsa in het Clinica del Remey in Barcelona ter wereld kwam. Zes jaar alweer en wat is het een heerlijke griet.

Varen over de baren

Zo'n twee keer per jaar komen we culinair samen met oud collega's van DHL, de begintijd van ons werkende leven. Edward Mantel en Rutger Bierens de Haan hebben gisteren weer voor een mooie dag gezorgd, door de Aalsmeerder Plassen op te gaan op de eerste mooie middag van de zomer. Let op de prachtige wolken op de foto. Momentjes om in te lijsten!

Zo, die is binnen!

Daar staat ze dan, onze grote meid. Trots als een pauw op het behalen van haar A diploma en natuurlijk zijn haar vader en moeder minstens zo trots. Toch weer een mijlpaal in het leven van een 6-jarige. Mooie dag zo, straks nog even een flinke Aperol Spritz nuttigen..... Papa en Mama zijn blij!

Nieuwe periode breekt aan

Vorige week is er een nieuwe periode aangebroken in mijn leven, want na vijf jaar met en voor RIM te hebben gewerkt, was het tijd voor een nieuwe uitdaging. En die uitdaging heet Desire2Learn, ook een Canadees bedrijf dat indrukwekkende software maakt dat dient als leerplatform. Omdat je gebeurtenissen in je leven moet markeren heb ik een horloge aangeschaft waar ik al tijden mijn oog op heb laten vallen, de Meistersinger No 3. Slechts één wijzer en briljant in zijn eenvoud. Wat kan een volwassen vent toch kinderlijk blij worden van een stukje leer met wat cijfers op een plaatje.....

Twisting my melon

De afgelopen twee dagen heb ik doorgebracht in de tweede stad van Engeland, Birmingham. Thuishaven van mijn allereerste helden. Op de terugweg bij W.H. Smith de autobiografie van een andere held gescoord, Shaun Ryder, de frontman van The Happy Mondays en Black Grape (misschien is "It's Great when You're straight......Yeah", wel één van de beste albums die ik ken). Shaun Ryder dus. Paul Gascoigne is er een lieverdje bij. Wat een prachtig karakter. De door mijn vriend en mij zo geadoreerde Madchester scene komt in het boek ook nog voorbij en ik ben weer even 20 (!) jaar terug in de tijd.