In Heemskerk groeiden wij op met Spanjaarden en Italianen. Eind jaren zestig en begin jaren zeventig, kwamen grote groepen Spanjaarden uit Asturias en Andaluzië naar de IJmond. Zo ook de vader van José Vega, Ponciano. Altijd hard werken, nooit zeuren en stiekem, voordat de ochtenddienst begon, nog even een glaasje orujo. Dat het vijf uur 's in de morgen was, maakt Asturianos niet uit. In de Simon van Haerlemstraat heb ik mijn eerste glaasjes Spaanse wijn gedronken en leren waarderen. Ponciano sprak niet goed Nederlands, maar was altijd vrolijk en stond altijd bij zoonlief langs de lijn bij Odin. Afgelopen maandag is Ponciano na een kort ziekbed overleden in zijn geliefde Asturias. Met warmte denk ik terug aan deze Heemskerkse Spanjaard.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Van dat soort mensen kunnen wij hedendaagse juppies en verwende managers nog heel veel leren. Hard werken zonder te klagen en blij zijn met wat het leven je geeft.
Ik hoop dat ik mijn kinderen wat hiervan mee kan geven, alhoewel ik beken dat het moeilijk gaat worden in de hedendaagse samenleving.
In ieder geval heeft Ponciano een goed voorbeeld achtergelaten.
Walter
Mooi gezegd!
RIP. Elk jaar doe ik nog mee met het voetbaltoernooi georganiseerd door centro Espagnol. Heerlijke dagen zijn dat altijd, vooral als de alcohol zijn werk gaat doen en de 'oude' baasjes hun emoties laten gaan en vurige liederen gaan zingen !
Post a Comment