Voor velen herkenbaar....

Al een aantal jaren hangt deze column bij ons in de keuken. Niet alleen voor ons herkenbaar, maar goed om af te toe te lezen. Bron: Psychologie Magazine, november 2003, column van Francois de Waal.
Piekeren.
Piekeren is iets wat me heel makkelijk afgaat. Ik word er speciaal ’s nachts voor wakker en kan vervolgens niet meer in slaap komen. Het duurt uren. Ook als ik ’s ochtends wakker in bed lig. De negatieve gedachten buitelen over elkaar heen. Ik haat die persoon op mijn werk! Hoe moet dat in hemelsnaam met mijn relatie? Als ik nou maar net iets meer geld had! Dat was stom van me!Hoe ga ik dat oplossen? Waarom stel ik het al zo lang uit? Waarom is dat gebeurd? Waarom vreet ik zoveel? Kijk ik zoveel stomme TV? Ben ik zo ontevreden?
Waar ik het meeste over pieker is de toekomst. Vroeger dacht ik: later als ik ouder ben, later als ik een baan heb, een huis heb, een partner en kinderen heb. Dan zal ik gelukkig zijn! Maar, ik merkte dat toen dat eenmaal was gebeurd, dus toen ik ouder was, een baan had, een huis en een partner had, dat ik toen dacht: later als ik meer succes heb, later als ik een huisje in Frankrijk heb, later als ik rijk en beroemd ben.
Mijn leven was zo eeuwig wachten op betere tijden. Als ik dat eenmaal te pakken had, dan, ja dan. Maar ik genoot nooit van de betere tijden die al waren aangebroken! Mijn eerste seksuele relatie, mijn eerste echte baan, mijn eerste documentaire, mijn eerste boek. Al voor het moment aanbrak dat ik die dingen kreeg, maakte ik me zorgen over iets wat ik nog niet had. Het leek wel alsof ik een marathon zonder finish rende.
Ik tob over de toekomst, maar ook over het verleden. Alles wat is misdaan. Mijn jeugd en puberteit. Op cruciale momenten in mijn leven heb ik vaak met een loepzuiver gevoel precies het verkeerde gezegd of gedaan – of het goede nagelaten. Ik ben laf geweest, leugenachtig, ik ben mijn eigen grootste vijand! Als ik aan sommige dingen denk, kan ik wel door de grond zakken van schaamte.
Kortom, ik pieker over de toekomst die er nog niet is en over het verleden dat ik niet meer kan veranderen. Het tegenovergestelde van leven in toekomst en verleden, is leven in het hier en nu. Ik heb gemerkt dat dat voor mij het beste tegengif is voor piekeren. De kleine dingen die het leven gratis biedt; de schittering van de zon in het water, een lief compliment, een baby in een kinderwagen. Als je druk aan het piekeren bent, zie je dat allemaal niet.
Ik dacht altijd: ik zal gelukkig zijn als al mijn wensen uitkomen. Nee, als al mijn wensen uitkomen ben ik nog steeds ontevreden. Ik wil nu gelukkig zijn. De enige goede vraag is: Francois, wat is er hier en nu prachtig in je leven? Die vraag moet ik stellen, elke dag, nee elk uur opnieuw. Dat klinkt geweldig maar is voor mij een constante worsteling; piekeren gaat me veel makkelijker af. Gelukkig zijn is een stuk moeilijker dan ongelukkig zijn.