Het mooiste was als je mocht omkleden onder de tribune. Dat voelde heel echt. Toen was het ook nog een trotse eredivisionist. Abe van de Ban, Martin Haar, Ruud Gullit, het fluitje van Barry Hughes, Beer Wentink, Arthur Numan, ik kan nog wel even doorgaan. Namen die horen bij Haarlem, ooit een club met bestaansrecht. Op honk- en softbal na is Haarlem nu eenmaal geen sportstad en zal het ook nooit worden. Triest maar waar, HFC Haarlem bestaat niet meer. Waarschijnlijk is dit de eerste club in een rij van vele die zullen volgen.
2 comments:
Foute zaak in Nederland als zelfs de gemeente niet meehelpt een Club die haar naam draagt, kapot laat gaan. En dan denken dat het bedrijfsleven het wel opknapt! Daar gaat Nederland's Hoop en Glorie!
LEVE TON!!
Walter
Nederlandse voetbal is doodziek , terminaal ! Alles wat kapot gaat niet helpen met overheidssteun . Uiteindelijk ontstaat er uit die chaos een nieuwe en meer realistische werkelijkheid . Het voetbal zal nimmer verloren gaan integenstelling tot veel opgeblazen voetbalego's !
Post a Comment