Best een beetje druk

Morgen eerst Geneve en vervolgens Lausanne. De dag erna staat Zurich op het programma, om op tijd weer de blauwe vogel te pakken om op tijd in Noordwijk bij de BBQ te zijn. Vandaag nog even naar Amstelveen gereden, vier conference calls afgewerkt en een rood oor opgelopen van alle andere telefoontjes. Tussendoor even kijken of het allemaal goed gaat met Kajsa (en dat gaat het), om voor een paar dagen vooruit te koken voor de familie. Toen nog strijken, maar daar ben ik mee gestopt; de luiken vallen bijna dicht. Natuurlijk ben ik niet de enige met kinderen die dit soort schema's in de lucht probeert te houden, elke ouder met jonge kinderen en een beetje leuk werk, herkent dit. Maar, waarom is Mad Men nu zo populair? Ik denk het te weten.....! Rust, rust, rust. Nou ja, donderdag a.s. maar even niet te veel nadenken en de kaakspieren laten klapperen van het lachen met Harry en Lars.

Kajsa's eerste schooldag

Vorige week maandag was een spannende dag voor Kajsa, want ze ging voor het eerst naar school. Na een week hebben wij kunnen zien dat ze huppelend het schoolplein oploopt en de buitenchoolse opvang geweldig vindt. Soms zitten de mogelijke knelpunten dus ook vooral in het hoofd van de ouders. Maar, wat was ze trots en wij natuurlijk ook. Opeens staan we op het schoolplein en zijn we een nieuwe fase ingegaan in de weg naar zelfstandigheid van ons kleine meisje.

Verbania

Gisteren zijn we teruggekomen uit Intra Verbania aan Lago Maggiore waar we een heerlijke week hebben gehad met de familie De Lange. Het appartementcomplex, Zust, is helemaal top in i.t.t. de locatie in de vorige post, bijzonder kindvriendelijk. Hier wordt een complex gerund door ervaren dames die de touwtjes strak in handen hebben. In Intra konden de volwassenen lekker uitgebreid lunchen (tip: La Latteria), terwijl de kleintjes zich baadden in Italiaanse aandacht. Blonde kindjes doen het nog altijd goed. Met Astrid ben ik ook nog een avondje in ristorante Milano in Pallanza geweest en wederom was dit fantastisch! Bij Alessi hebben de pannencollectie nog uit weten te breiden en we weten inmiddels dat een incourante maat autoband een probleem oplevert als deze in Augustus vervangen moet worden in Italie. Maar, dankzij deze heren, konden we toch ongestoorde de terugreis aanvaarden.

Vervelend hotel in Beatenberg

Op de heenreis naar Italië besloten we een tussenstop te maken in de buurt van de Thunersee in Zwisterland bij hotel Bluemlisalp in Beatenberg. De voornaamste reden was de combinatie van wellness en kindvriendelijkheid. We moesten bij de boeking zelfs de leeftijden doorgeven van de kinderen, dus dat beloofde veel goeds. Bij aankomst bleek dat er helemaal niets geregeld was. Het traphekje werd nog snel even met elastiekjes geïmproviseerd en nadat Ingmar bijna drie meter naar beneden was gedonderd omdat hij onder de reling door kon kruipen. Keukenkastjes zaten op slot (?) en nadat er een nachtelijke jacht op een muis achteraan kwam waren we er eigenlijk wel een beetje klaar mee. De (Nederlandse) manager legde mij uit dat dit nu eenmaal kan gebeuren.........?!? Afijn, we kunnen iedereen afraden om in dit hotel te vertoeven. Een slap excuus en dito hand hebben het slechte gevoel versterkt en we waren blij toen we de Italiaanse grens bereikten.

Imagoschade

In een opiniërend artikel in NRC, stond dat Nederland voetballand haar gidsfunctie in één klap is kwijtgeraakt tijdens de finale. Wat de finale van het mooie voetbal had moeten worden, heeft vooral bijgedragen aan het goede imago van Spanje en het Nederlandse imago van mooi voetbal om zeep geholpen. Mijn Engelse collega's die altijd heel erg op de hand van Oranje waren, spraken schande, incluis de BBC. Vandaag kreeg ik nog een berichtje van een vriend uit Zweden die het volgende zegt: 
"Too bad about the World Cup final. After you beat Brazil we were really cheering for the Oranje but the brutal play against Spain turned it all around. Holland didn't gain too many friends among the Swedes then..." En dat zegt volgens mij alles. 

Klein leed

Vandaag stond er een artikeltje in de Alkmaarse Courant over de meeuwenplaag die bewoners van de binnenstad al zo'n vier jaar teistert. Het lijkt vreemd, maar anno 2010 moeten wij nog steeds op maandagmorgen een ouderwetse grijze zak buiten zetten. Omdat wij redelijk dicht bij de kust zitten, komen er zeemeeuwen van enorme omvang die op zoek zijn naar eten. Alle vuilniszakken worden open gepikt en alle troep ligt op straat. Vandaag weet een Alkmaarse ambtenaar de schuld weer richting bewoners te schuiven door te aan te geven dat mensen ook niet de avond tevoren al hun zakken buiten moeten zetten. Nou, meneer, ik sta er 's morgens voor op omdat de vuilniswagen bij ons al vroeg langs komt en evengoed zijn de meeuwen ons de baas. Laten we nu toch vooral hopen dat er hééél snel ondergrondse vuilcontainers in de binnenstad komen! Mooie foto van Frits de Beer overigens. 

Het bleken van de ..........

Deze vriend voor het leven, was vandaag bij afwezigheid van Astrid zo vriendelijk om mijn 8-jarig huwelijk te vieren. Dit deden we gepast op de plek waar we vroeger zoveel tijd spendeerden: Wijk aan Zee. En wat een aangename verrassing was dit. In ons leven hebben we met Lars al mooie bloopers  mee mogen maken en vandaag hebben we hier weer een mooie aan toe kunnen voegen. Hoewel het een graad of 22 was, vond Lars het toch wel heel erg heet in de auto. Hij bleef er ook maar over doorpraten. En doorpraten. Ik zeg nog: "Valt best mee, 22 graden is toch niet zo warm?" Bij aankomst bleek dat de stoelverwarming op de hoogste stand stond en Lars inmiddels lekker opgewarmd was. Mooie dag om de vakantie mee te beginnen!

Alweer 8 jaar

Alweer 8 jaar getrouwd! Best wel knap van Astrid.

Jodelaietie

Omdat Kajsa binnenkort een paar dagen in Zwitserland is, heb ik haar uit proberen te leggen wat jodelen is. Moest dit in vroeger tijden nog omslachtig uitgelegd worden, tegenwoordig wordt er via Youtube even uitgelegd wat jodelen is. Bij het intoetsen van het woord jodelen kwam ik dit filmpje tegen en mijn dochter vind dit in ieder geval heel erg mooi.