Pinokkio

Persoonlijk heb ik niets met PSV, maar heb er ook niets tegen. Nette club en als enige club in Nederland knap presterend op Europees niveau. Toen Jan Reker werd aangesteld snapte ik dit niet. Ik geloof hem gewoonweg niet. Nu, 9 maanden later, blijkt dat de ene na de andere steunpilaar van PSV het niet ziet zitten met Reker. Integere kerels als Stan Valckx en Piet de Visser hun congé hebben gegeven, lijkt het mij toch redelijk duidelijk dat Pinokkio weg moet. En snel!

De ronde van Noord-Holland

Kijktip

RTL7: 20.30 uur. En even bovenstaande scene uitzitten, briljanter dan dit kan niet.

Update Kajsa

Analoge belevenis

Binnenkort kun je vanuit je luie stoel aangifte doen van de geboorte van je kind. Lekker makkelijk, snel en efficiënt. Maar toch..... Als trotse vader zit je glunderend tegenover een medewerker van de burgerlijke stand trots te zijn en in de nieuwe situatie is er niemand die met je meeglundert. Net zoals papier nog altijd lekkerder leest dan het computerscherm, geldt dit ook voor het aangeven van je kind. Gewoon lekker bij het gemeentehuis blijven doen!

Patrick

Inmiddels is het een ver, ver verleden dat ik voetbalde, maar ik voetbalde altijd op Patrick voetbalschoenen. Dit, omdat het de enige schoen was met een zachte hiel. Stiekem vond ik het ook mooi dat zoveel Engelse spelers erop speelden. Ook spelers als Platini, Kevin Keegan en Michael Laudrup voetbalden op Patrick. Het merk is na een periode van stilte, waarin het bijna verkwanseld is door een stel Aziatische investeerders, weer op de weg terug. Het doet me deugd dat de familie Beneteau (oprichters) en een groep Deense investeerders het merk hebben teruggekocht en langzaam maar zeker weer aan het opbouwen zijn.

De week die is geweest, is geweest.

De week begon met het debuut van Stijn Schaars bij Jong AZ, die een goede indruk maakte. Oscar Freire liet zijn klasse zien in Gent-Wevelgem, terwijl de zwemdames hoop doen leven voor de Olympische Spelen. Dat geldt overigens ook voor de judoka's Henk Grol en Mark Huizinga. Op Europees niveau waren er ook prachtige wedstrijden te zien en de Nederlandse competitie zal waarschijnlijk weer op de laatste dag beslist worden. Wat een sportweek.

Maastricht here we come

Binnenkort ga ik met vriend Van der Koelen naar het Centrum voor Beeld en Geluid in Hilversum. Maar, bibliofielen als wij allebei zijn, staat er waarschijnlijk een tripje gepland en wel naar Maastricht. Waarschijnlijk heb ik iets gemist, maar in de oude Dominicanenkerk in Maastricht is een fenomenale boekhandel gemaakt, zoals je die eigenlijk alleen maar in andere landen dan Nederland kent. Metershoge boekenkasten en lange leestafels maken het geheel af. Maastricht here we come. 

Pétrus 1961

Vorige maand stuurde een bezoeker van restaurant Zafferano in Londen een fles Pétrus '61 terug, omdat hij het oorspronkelijke stempel op de capsule van de fles miste. Neemt u dit wijntje van 25.000 euro maar weer mee terug. De keuze viel daarop op de beroemde Mouton Rothschild '45, t.w.v. 27.000 euro. Een sublieme wijn, o.a. bekend door het etiket dat het einde van WW2 memoreert. In rap tempo zijn er inmiddels manieren ontwikkeld die bovenstaand tafereel moeten voorkomen. Eén van die manieren is het toevoegen van een RFID chip, waarop de authenticiteit van de wijn te vinden is als je de unieke code van de chip intypt op de site van eProvenance. Ik hoop de site nog eens te mogen gebruiken....

Wat een held

Vrijdagmiddag, dus met Kajsa een ijsje halen bij ijssalon Laan, op de Laat, een begrip in Alkmaar. Bij het weggaan is ze vier keer teruggelopen om kushandjes te geven en te zwaaien, ze weet naar wie ze het doet. Vervolgens kom ik buurman Lex tegen op de gracht en we hadden het over De Kromme. Willem was verantwoordelijk voor een team verstandelijk gehandicapten en vertelde de spits dat hij meer moest bewegen ander zou hij het koud krijgen. Louis van Gaal, de trainer van de tegenstander, hield een tactische verhandeling. Vanavond was onze held, Willem, bij De wereld draait door en ik heb in tijden niet zo gelachen. Wat een geweldige vent. De opmerking tegen Marc Marie Huijbregts: "Je hoeft niet zo tegen me te schreeuwen", is nu al legendarisch. 

The talented Mr. Ripley

Hier speelt Brian Setzer één van de hoogtepunten van de film, het nummer Tu Vuo' Fa L'Americano. Prachtig in de film en prachtig door de oude Stray Cats voorman gespeeld. Vanavond zitten alle Italië liefhebbers weer voor de buis, want The talented Mr. Ripley laat onwaarschijnlijk mooie plaatjes van de laars zien.